Dzień Ciotki

Miałam w życiu szczęście do Cioć. Były blisko mnie, wspierały, gdy nie mogła wspierać mnie mama, bo sama potrzebowała pomocy, śmiały się ze mną i płakały. Mogłam sobie u nich pomieszkiwać, gdy za mocno dokuczał mi brat i korzystać z ich dobroci. Tak się złożyło, że i ze strony mamy i ze strony taty byłam najmłodszą siostrzenicą/bratanicą a także w dalszej rodzinie. Jest to bardzo korzystne stanowisko, bo miałam już ciocie tylko dla siebie. Wśród tych cioć jest też przyszywana - przyjaciółka mamy ze studiów. Jest też poważna Pani Inżynier Chemik i nieżyjąca już zwykła ciocia-gospodyni domowa. O jednej z nich udało mi się napisać wiersz, kiedy już jej zabrakło a strata była dotkliwa.
Ponieważ nie znalazłam w kalendarzu Dnia Ciotki postanowiłam ogłosić dzień dzisiejszy ich świętem.
Składam zatem wszystkim Ciociom najpiękniejsze wiosenne życzenie pachnące bzem i akacją, dzwoniące wieczornym słowikiem i szeleszczące ciepłym deszczem.
A to mój wspomniany już wiersz. pewnie niedoskonały w swojej formie ale płynący z potrzeby serca.

Ciotka Jadwiga

Pochyliłaś się nad mym smutkiem

 Kochana Dobra Ciotko

Słodziłaś wszelkie łzy malutkie

Zaczarowaną szarlotką.

Uczyłaś cudnych ściegów cierpliwie

I całowałaś paluszki

Gdy igła zbłądziła zdradliwie

Z haftu różowej poduszki.

Z nieskończonego ogrodu

Znosiłaś owoców rubiny

By czas szarego chłodu

Zamienić w słodkie godziny.

Już troska i praca od rana

Wreszcie codzienna nie goni

Wejdź do radości Pana

Ciotko z sercem na dłoni.